Mijn eerste Polowedstrijd

Hola, ¿qui tal?

Ik zal een deze afgelopen week beschrijven, er is veel gebeurd.

Vanaf zondag.
Zondag was een werkdag, zaterdag had ik een rustdag, wat hier betekent dat er nog minder te doen is dan op een Niawiersezondag, er zijn zelfs geen kerkgangers. In een omtrek van 4 kilometer ben ik volkomen alleen. De vier honden en ik hebben in de voortuin gelegen. Ik heb s´middags een tochtje op mijn paard gemaakt. Ze was bij gekomen van haar opgelopen snee aan haar achterpoot. Ik weet hoe ik mijn eigen paard moet optuigen en zorgen dat ze rij klaar is. Het kost me in totaal een kwartiertje. Eerste neem ik eeven van de bosales uit de takroom, een bosal is een simpel mondstuk dat je bij het paard om doet zodat het met je meegaat. Mijn paard staat sinds twee weken in het dichtsbijzijnde veld, zodat ik het snel kan gebruiken. Ik zal beschrijven welke handelingen ik allemaal verricht voordat ik ga paardrijden.
Na het vangen van mijn paard, je moet heel rustig op het beest aflopen en voordat je het bosal omdoet zorg je ervoor dat ze gerust gestelt is. Je moet alles met veel gevoel doen, als je te snel het bosal omdoet dan sprint ze weg en moet je opnieuw beginnen. Wanneer het bosal bevestigd is kan je het paard meenemen naar de optuigplaats, een plaats naast het zadelschuurtje waar ijzeren hekjes staan om je paard aan vast te binden. Met een dubbele knoop kan het paard nooit loskomen. Hierna haal ik het zadel de teugels en het kleetje uit de schuur, ik heb mijn eigen zadel, een iets oudere waarvan ik de ijzere beugels erg laag heb ingesteld. Je meet deze stand door te gaan staan in de beugels, de juiste afstand is als er een vuist tussen je zadel en je broek past. Tiidens het rijden sta je namelijk het meest van de tijd. De hele dag rijden maakt het dan wel vermoeiend.
Daarna leg ik het kleedje op de rug van het paard, ook dit moet je met erg veel geduld doen. Het kleet is een simpele dubbelgeslagen deken van ruw katoen, hierna leg je het zadel op de rug van het paard. Altijd al je handelingen verrichten aan de linkerkant van het paard. De eerste bevestiging is een leren gesp die je stevig aantrekt, de gesp gaat onder de buik langs en wordt vier keer aangegespt. daarna doe je de teugels, hierbij moet je goed opletten dat je zodra je het bosal af doet altijd een deel van de teugels al bevestigd hebt. Het paard mag nooit vrij zijn. Daarna doe je het mondstuk in en schijf je de rest van de teugels over de kop van het paard. Voor de oren geld eerst het rechter en dan de linker. Als laatste bevestig je een gesp tussen de voorpoten van het paard die je weer vastmaakt aan de laatste gesp voor het zadel. Deze zorgt ervoor dat ze niet kan stijgeren. Het beklimmen van het paard is vrij eenvoudig. De teugels houdt je in je linkerhand en in je rechter een kleine twijg. De truc van de twijg heb ik geleerd van een van de oudere mannetjes, met deze dunne stok die je van de eerste de beste boom jat laat je het paard nog sneller rennen. Met je rechterhand geef je een enkele tik in de buik en het paard schiet weg. In welke versnelling je ook maar zit, het is een wonder hierdoor gaat je paard twee keer zo snel. Bijna tot op holslaan aan toe.
Als je wilt remmen moet je je benen erg strak om het zadel duwen, je knieen druk je met al je kracht tegen het zadel en je gaat in je zadel staan. De paarden waar we hiermee rijden zijn namelijk Argentijnse Polopaarden en die remmen in twee stappen.

Afgelopen week heb ik voor het eerst autogereden, heb was op een van mijn tochten met Julian, de landbouwigenieur. Toen we op een groot koeienveld aankwamen legde Julian me alle handelingen uit. Hij vertelde me vooral dat ik alles rustig moest doen, het is grappig dat ik alles in het spaans leer. Julian: ¨Eso es la embrachee, a la ultima ezquirda. Tomas ese y la gaz tambien, despacio Nias, déspacio¨. Freno!
Ik mocht mijn gang gaan als ik hem alleen in zijn 1 hield. Julian is toen een half uur weg geweest om het aanliggende maizveld te controleren. De eerste paar keren sloeg de motor over, één keer zelfs 8 keer achter elkaar....het bleek dat mijn rechter kaplaars op de rem stond inplaats van het gaspedaal. Daarna ging het erg goed. Ik maakte kleien stukjes op het koeienveld. Af en toe moest ik remmen voor een koe die van rechts kwam. Na een kwartier heb ik de tweede versnelling geprobeerd en even later stiekum ook de 3de, het was natuurlijk te verwachten. Heuvel op langs een stel bomen, uit kijken met de grote modderplassen. Ik had de raampjes helemaal dicht en de airco op vol. Het koeienveld stikte van de muggen, al zweettend kwam Julian me aflossen en zo reden we weer naar een volgend veld vol met Soja. Als het goed is leer ik morgen MOTORRIJDEN, als Rafa tijd heeft. Drie weken geleden heeft hij me een aanbod gedaan om een 10-daagse tocht te maken met 7 vrienden van hem. De tocht zal over een afstand van 5000 kilometer gaan, door het noorden van Argentinie, langs Cordoba en Luiz-Miquil de Tucoman en eindigen in Salt. Het word een ruige off the road rit, het meeste gedeelte over landwegen en ongeasfalteerde paden. Met grote, zware crossmotors. Op de boerderij heeft Rafa een Honda Crossmotor waar ik op mag oefenen. Ik hoop dat het door gaat.
Het zou een gigantisch avontuur zijn.

Zondag heb ik gewerkt met Julian en Juan. Eerst moet ik melden dat Ajax heer en meester was in Eindhoven. Ik zag het s´ochtends op ESPN, Fútbol de Hollanda. Toen ik binnenkwam op de 70ste minuut zag ik dat het al 1-4 was, wat een afstraffing. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik hoop dat ze het gat van 5 punten redden, het zou voor Ajax meer verdiend zijn dan voor PSV. In deze strijd der titanen is zondag in ieder geval duidelijk geworden wie het best is van de twee. Ook zonder Alex, is PSV niet veel waard.

Na de wedstrijd, hier live uitgezonden tegen 11:30, ben ik met de grasmaaierman en zijn vrouw en kind en Juan de paardenknecht vertokken naar het Polotoernooi. Met zijn vijven in de grote Ford pick-up. Het was behoorlijk krap, maar de rijs duurde niet zo lang. Het Polotoernooi was een beetje een mengeling van een paardenshow en een wedstrijd. Er waren mogelijke kopers gekomen om de paarden in actie te zien. Alle paarden waren in optima forma. Vooral onze paarden la Principal, Paulita en Sandilla vielen in de smaak. Zelf ond ik een van de paarden van de tegenpartij het mooist. Een bruin en witgevlekt paard, in hele mooie motiven en een natuurlijke glans (Andrelon?).
Rafa speelde erg goed, vanwege zijn vele kennis van paarden weet hij af en toe wat het paard van de tegenpartij wil. Dit ziet hij aan de kop, en vooral aan de ogen en oren. Als hij hierop anticipeert weet hij af en toe de tegenstander eerder af te zijn. Hij is een goede mandekker verdediger.


Martes, 20 Marzo.
Dinsdag had ik een lange dag. Van 7 uur s´ochtends tot 7:30 heb ik met de koeien gewerkt. Cacho kwam me om kwart voor 7 ophalen bij mijn huis. In een oude, groene jeep zijn we naar zijn estancia gereden. De jeep is volkomen van ijzer met oude zwarte stoelen en versleten schokdempers. Hoewel we 60 km/h reden over de zandweggetjes met kuilen leek het net een rallyroadtrack met heuvels. De auto gaf niks mee. Mijn hoofd heeft enkele malen het plafond gevoelt, die ook van ijzer was.
Eenmaal aangekomen wachte Pablo ons op. Pablo is de rechter/linkerhand van Cacho, hij helpt hem elke dag. Pablo is een iets oudere jongen van rond de 21, hij is een beetje stevig en zijn gezicht lijkt op dat van Pharrel Williams. Hij heeft altijd dezelfde soort pet op zijn
hoofd, alleen is die van hem niet vintage maar gewoon versleten. De eerste keer dat ik Pablo van de achterkant zag schrok ik me rot, het is zijn broek. Die hangt zo´n beetje halverwege zijn bil. Als je achter hem loopt zie je hem af en toe zijn broek een beetje opheizen, een beetje maar, een klein tikje en dan zakt hij weer naar de normale hoogte. Na een halve dag raak je er wel aangewent, de 10cm bilspleet wordt meer een normaal deel van zijn lichaam, als een doorgetrokken ruggenwervel. En misschien is het hier gewoon mode of is het lekker luchtig. Ik heb het niet gevraagd.

Gisteren heb ik mijn eerste Polowedstrijd gespeeld, wat is dat vermoeiend. De helft van de tijd sta je rechtop in je zadel, terwijl je bochten maakt. Het kost veel energie, voor mij en mijn paard. Ik speelde samen met Francisco, de huispaardendokter, hij is de beste polospeler van de campo. Hij heeft als enige dos goles como handicáp. Hij speelt al sinds 8 jaar polo, waarvan meest van de tijd in de VS. Vooral zijn afstandsschoten zijn erg gevaarlijk.
Onze twee tegenstanders waren Juan y Nazareno los Hermanos y Peciseros. De eerste helft kwamen met 6-3 achter. Vooral Iuan ontsnapte te vaak, het was mijn taak om hem te dekken. Maar zijn scheinbewegingen waren te veneinig. Vooral de scheinbeweging waarmee hij eerst een sprintje trok en dan mij voorliet tot ik op volle snelheid was en dan linksaf sloeg was erg effectief. Ik moest weer vol in de hoefankers en dan een goede kant kiezen om te draaien. Als je recht op iemand afgaat is het erg makkelijk om de tegenstander te omzeilen. De bedoeling is om steeds zij aan zij te rennen.
De tweede helft trad ik aan op mijn eigen paard Tostada, die ken ik meer en van haar weet ik beter wat ze gaat doen of tot wat ze in staat is. Ik had een paar keer erg goed verdedigingsacties, waarbij ik met mijn lange arm nog net de bal kon weg tikken van Juansstick.
En ik gaf de assist op de 7-7, de 7-8 was een individuele actie van Francisco die Nazareno het bos instuurde met een kapbeweging.
Het is erg kicken en het gaat met erg veel snelheid gepaard. Ik denk dat ik het slaan van de bal wel onder de knie kan krijgen.

Ik stop met schrijven....als er nog iets spannends gebeurd laat ik het lezen. Mijn verhaal is nog nooit zo lang geweest, lees het en plaats een reactie!

Liefs van Nias