Trip door Patagonia

Buenas tardes, mucho tiempo àtras... yo sé

Twee weken geleden had ik al stukje geschreven over mijn reis, maar heb ik het niet meer op het internet kunnen zetten. Dus bij deze krijgen jullie nu een stukje van twee weken geleden en dan vertel ik wat ik daarna allemaal beleeft heb.

---------------------
Een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar ik schrijf nu een klein stukje om te vertellen dat ik weg ga. Ik ga voor 5 à 6 weken naar Patagonia, het zuiden van Argentinië. Dit moet echt een van de mooiste gebieden van de wereld zijn. Je hebt er van alles. Van hoge bergen (Andesgebergte) tot skiegebieden (BAriloche) en gletsers en alle schapen die wol leveren aan Benetton (la Tierra de Fuego). Aanstaande maandag vertrek ik om 20:00 uur vanaf perron 4, Retiro met Via Bariloche naar San Martin de los Andes. Volgens de kaart is het zo´n 1800 à 2000 kilometer. Ik reis met een cohe cama collectivo, een bus met slaapplaats dus kan ik de hele nacht gewoon slapen.

Nu ben ik al weer twee weken in BA, ik dacht eerst dat ik naar het noorden zou gaan met Rafa en zijn vrienden, een lange tour met 12 motors. Ik heb niet kunnen leren motorrijden, dus heb ik gevraagt of ik met een van de Jeeps meekon...later bleek dat er geen enkele auto meeging dus vertelde Rafa dat ik niet meekon naar het Noorden, naar Salta. Maar die zelfe dag vertelde hij me wel dat ik zijn mountainbike kon lenen om naar het zuiden te gaan.
Dus heb ik zijn mountainbike geleent en een kaart van Patagonië, de rest heb ik in twee weken zelf gekocht. Ik ben nu twee weken verder en heb bijna alles bijelkaar.
Een tent, slaapzak, slaapmatje, waterdichte trekking schoenen, een winterjas, fleecejack, allemaal nieuwetermo´t-shirts, todo...todo equipo.
Ik heb nu zoveel goede deals gesloten dat ik bijna bij elke winkel een foto moet leveren, de tentwinkel, en de campingwinkel waar ik me jas gekocht heb vroegen er al naar.

Ook ben ik eergisteren weer naar de campo geweest, er staan een paar foto´s bij...alleen nu is mijn fotoruimte vol. Wat erg zonde is want ik heb er nog veel meer om te posten...en na 5 weken Patagonia heb ik er natuurlijk nog veel en veel meer. Dus stuur me wat extra fotoruimte.
---------------------------------

Zjiuuuuk, stroomversnelling.....

Nu ben ik dus in Patagonia, het zuiden van Argentinië, om precies te zijn in Esquil....ik heb er alweer 490 kilometer opzitten om precies te zijn. Het is een compleet-gekkenhuis-avontuur. Grotendeels heb ik deze tocht gefietst en af en toe zit ik als een Chinese verstekeling achterin een laadbak. Er zijn gigantisch veel dingen die ik meemaak per dag dat ik niet weet hoe ik moet beginnen.


Oke, ik zal beginnen bij het begin.
Toen ik uit gezet werd in San Martin de los Andes wist ik zelf ook nog niet wat ik zou gaan doen. Rafa had me zijn mountainbike geleent en ik had de rest zelf gekocht. Dit daarom ook mijn duurste week tot nu toe geweest, een nieuwe tent, sportieve bergschoenen, slaapzak als een eskimo, enz.. Maar ik ben nu wel zo compleet als een professionele bergbeklimmer die gaat duiken in Antarctica.
Toen ik door de bus werd afgezet in San Martin de los Andes, besefte ik me dat het al behoorlijk laat was. We waren tegen half 5 aangekomen en daar stond ik dan met een tent in mijn ene hand, een rugzak van 15 kilo op mijn rug en een ingefolide fiets aan mijn voeten (de fiets was verpakt in folie, voor de protèctione). Ik besefte me dat ik nog bodschappen moest doen, een camping moest zoeken en geld moest opnemen. En voor het donker moest ik mijn tent opgezet hebben. Ik had dus in totaal 2 uur. Tegen 7e wordt het hier namelijk al behoorlijk donker. Omdat ik eigenlijk op een volkomen verkeerd tijdstip deze reis maak, de winter is in aantocht, zijn de meeste campings al gesloten. De campings die open zijn liggen meestal 10 km buiten de stad, het is me die avond wel gelukt. Alleen wist ik niet dat de volgende winkel die ik zou tegen komen pas 100 kilometer verderop zou liggen. Ik dacht dat dit een gigantisch toerist gebied was. Zodoende heb ik de eerste 3 dagen op een rantsoen geleefd van: 3 stukken vlees, 2 grote stokbroden, 3 bananen, 2 appels, 2 chocoladerepen,een pak met plakjes salamie en eentje met kaas. Het was te doen maar niet optimaal, toch heb ik het daarna wel vaker moet doen. Het is namelijk vrij lastig op boodschappen te doen voor meerdere dagen als je maar weinig plaats hebt in je rugzak (een zijvakje).

Vanaf San Martin de los Andes heb ik de tocht gemaakt van ´los seite lagos´, het was incrédiblè. De meren daar waren echt verbluffend, ze zijn erg groot, zo helder als kraanwater (het smaakt even goed,....ruig. De natuur gaat volkomen zijn eigen gang, zoiezo zou het niet mogelijk zijn om hier Oostergomedewerkers op te zetten, de Nationale parken zijn soms wel 300 kilometer lang.
Iedereen had me verteld dat Villa la Angustura een van de mooiste plaatsen ter wereld was. Alleen ik denk dat de omgeving hiermee bedoeld werd. Want het stadje zelf was één groot toeristengebeuren. Dit was wel een tegenvaller, ik had namelijk een historisch sprookjesbergstadje verwacht...de steden zijn gewoon minder mooi dan de steden die we in Europa hebben. Amsterdam, Parijs, Londen, (enz) zijn allemaal steden met een gigantische historische achtergrond. Dan valt het ook wel te verklaren.

Vorige week ben ik in Bariloche aangekomen. Deze stad is erg beroemd om twee dingen zijn skiegebieden. De beroemste van Argentinie. En zijn chocoladefabrieken. Voor het eerste is het nog wat te vroeg. Waarschijnlijk komt de eerste sneeuw pas over 60 dagen. Het tweede wordt vooral bezocht door heel veel hongerige vrouwen. Overal zie je ze lopen. Jong, oud, rijk, arm, dik, dun, het maakt niks uit. En wat opvalt bij al deze vrouwen dat als je ze een winkel uit ziet stappen dan komt de man er achter half slenterend achteraan gelopen met de gehele buit van zijn vrouw. Het ziet er erg grappig uit. Hun gezichten vol met een mengeling van haat en liefde.
Afgelopen dinsdag wou ik Bariloche weer verlaten, om door te trekken naar El Bolson. Maar juist die ochtend is het gaan regenen. Ik kon dus niet vertrekken, het heeft me in totaal twee nutteloze dagen gekost. Wel ben ik hier een echtpaar tegengekomen die me een lift gaven. Vreemd genoeg bleek het na een half uur praten een oudcollega te zijn van de familie Shrodek, de familie waar ik bij verblijf in Buenos Aires. Dit was erg toevallig. Zij hebben me veel verhalen verteld, over de omgeving en me zo ook de skieverenigin van Maxima laten zien. Er staat een foto van dit huis op de mijn fotosite.
Ook hebben deze mensen me op het idee gebracht om mijn reis een einddoel te geven. Ze vertelde namelijk over een plaats, 1700 kilometer verderop die ´EL CALEFATE´ heet, het is een van de mooiste gletsjers ter wereld. Kennelijk zo indrukwekkend dat in Japan het uitzicht live uit gezonden wordt, 24 h per dag 7 dagen een week. Misschien zegt dit feitje alleen maar iets over de mensen in Japan,.... maar ook in Argentinie geldt deze gletsjer als een 8ste natuurwonder.
Het zijn namelijk twee gletsjers die uitlopen op een meer. Dit meer is helderblauw en ligt bovenop een berg. Nu is het alleen nog maar een droom en een doel, maar misschien kan ik er over 5 weken aan komen.

Afgelopen donderdag en vrijdag heb ik in totaal 300 kilometer afgelegd, het zijn twee slopende dagen geweest. Bijelkaar heb ik zo´n 110 kilometer gesmokkeld, door achterin een laadbak te liggen (halfzittend). Maar 190 kilometer is ook een gigantische afstand in twee dagen dwars door de Andes. Af en toe ben je een uur lang aan het klimmen en dan mag je daarna een kwartier lang dalen met 50 kilometer per uur. Het is ongelofelijk kicken, ik heb er geen andere woorden voor.
Ik begin om 9 uur s´ochtends nadat ik mijn tent netjes heb opgevouwd, ontbeten heb met oud brood en alles op mijn fiets heb geinstalleerd. En ik eindig tegen 5e in de middag, om op tijd mijn tent weer kunnen opzetten. Tegen twaalven eet ik een sandwich Jamon y Queso (ham/kaas) en drink een koffie in een wegrestaurant, s´avonds eet ik vlees van een barbeque, of braad ik vlees boven een zelfgemaakt vuur. Het is focking afzien, maar het geeft een fantastisch gevoel.

Ik heb foto´s geplaats op een niuwe site. www.niasbuisman.mijnalbum.nl

Bekijk ze......


Chau,


Nias de los Andes