Half 8 s´avonds nog steeds 26 graden

Het is nu bijna half 8. Ik heb net mijn boodschappen gedaan in Lezama. Dat ligt zo´n 24 km van mijn estancia af. En ik kan er niet op de fiets naar toe omdat het een en al onbegaande weg is.
Ik heb gelijk ook weer 300 pesos opgenomen zodat ik de volgende keren weer met de taxi kan. Ik heb voor een week boodschappen gedaan. Ik ben namelijk vaak alleen thuis. Rafa slaapt vaak in Buenos Aires en moet voor zaken dingen naar Cordoba en andere steden. Het maakt niet veel uit, ik rij hier veel paard en ga af en toe met andere mensen mee om te werken.

Ik heb Rafa net in de auto gevraagd naar de werk tijden, die waren me na twee weken nog steeds niet duidelijk.
-Zondag is er niemand op de campo
-Maandag wordt er meestal een extra tranquilo dag gehouden.
-En vanaf dan moet ik elke keer savonds de hoofdknecht bellen, om te vragen hoe laat we de volgende dag van start gaan. Dit gaat erg makkelijk want ik heb mijn eigen Nextel gekregen (een aparte telefoon voor La Agropecuaria, het bedrijf van Rafa)

De afgelopen dagen heb ik het huis gedeelt met Tommy een neef van Rafa, die vanwege zijn aankomende visa moet wachten in Argentinie. Hij krijgt een visa voor de Estados Unidos. Waar hij zijn geld verdient als Polospeler, en als betaalde polopaardenknecht. Nu is hij vandaag vertrokken voor een tweemaandelange werktrip naar de Bahamas.

Vandaag was de medico de animales op de campo. We zijn met de hele werkploeg alle paarden langs gegaan, zo´n 15 velden met ieder 16 paarden, reken maar uit.
Allemaal moesten ze een antiparasietprik krijgen en een paar kregen hun brandmerk.
Het was weer erg heet vandaag, na een paar dagen van hevige regenbuien eindelijk weer de zon.

Vorige week heb ik van s´ochtends 9 tot 1 de koeien bij elkaar gedreven. het waren ruim 200 koeien die naar een andere boerderij gedreven moesten worden, over een lengte van 6 kilometer. het was een en al gekke stroom koeien. De koeien lijken hier op kleine stieren en rennen twee keer zo snel als in Nederland, maar compleet zonder enige gedachte of eigen wil. Als een stroomwater uit de kraan dreef de kudde naar links of rechts. Samen met vijf andere gaucho´s moesten we deze kudde bij elkaar zien te houden. Al galopperend en zwaaiend met een stok dreef de kudde naar voren. Het was erg heftig. Zeker omdat het die dag ook met bakken uit de hemel viel. Rafa had laarzen voor me gekocht en ik kon een jas van hem lenen die waterdicht was. Het leek erg veel op een Marlboro reclame, zo kan ik het het best beschrijven.

De week daarvoor ben ik met Tommy en Juan met de trailer naar een 3 daags polotoerrnooi geweest. Hier speelde Rafa drie wedstrijden, op elke dag een. Het toernooi lag in de buurt van het plaatsje Pila, zo´n 75 km van lezama.
We namen elke dag 5 paarden mee voor rafa´s wedstrijden. Een polowedstrijd bevat drie tackers (helfden) vanb ieder ongeveer 10 min. Maar omdat het paard in de hitte 10 min moet sprinten en keren en weer sprinten en andere paarden moet wegduwen, heb je elke tacker een nieuw paard nodig. Dit maakt de hele sport zo gigantisch duur. Een paard kost namelijk 5000 a 7000 dollar, zeker deze polopaarden waar wij mee rijden. Als voorbeeld: Rafa verkoopt zijn paarden in Engeland voor zo´n 7000 euro (europese richprijzen, en dan omgerekend in de engelse valuta) De eerste dag ging het waardeloos met Rafas spel, hij speelt nog maar een jaar Polo. Hij heeft 1 gol, de handicap per persoon in het polo. De meeste dagen is hij de laagstgekwalificeerde van het veld. Het maximaal is goles. Er zijn 9 mensen in de hele wereld die er 10 hebben, waarvan Adolfito Cambiasso de grootste is. Hij is de Maradonna van het polo........

Nu is Rafa weer terug en moet ik stoppen met schrijven.
Waarschinlijk ben ik in twee dagen terug.

¡Anders wens ik Papa alvast een gefeliciteerd met zijn verjaardag, die was ik natuurlijk niet vergeten! Ik schrijf je snel eens een eigen brief

Veel liefs Nias